Bu bloğun(bu böyle mi yazılıyor?) varlığını dahi unutmuştum. Yapmam gereken işlerden kaçmaya çalışırken bir anda kendimi burada buldum ve neden buraya geldiğimi de bilemiyorum. Sanırım bunalınca kaçacağım bir yer. Hayır kesinlikle bunun için gelmedim. Ne için geldiğimi bilmiyorum ancak içimden yazmak geldi vee içimden yazmak geldiği içinde bunu yazıyorum. Kimsenin okumayacağına emin olduğum için gönül rahatlığı ile yazıyorum. Gerçi internet oldukça tehlikeli bir yer ve her an her şey olabilir. Yine de buraya bulacak biri olduğunu düşünmüyorum. Yanımda dikilen kız dışında.. Gerçi ekrana bakıyor mu bilmiyorum. Dönüpte bakmadım.

Yaptığım bu kadar boş bir girişten sonra yazmam gereken önemli kısma geçmeliyim. Eğer ki hayalleriniz varsa bunları ertelemeyin. Her zaman bunları ertelemeniz gereken çok önemli sebepler varmış gibi görünür ancak geriye dönüp baktığınız zaman, aslında o kadar da önemli ve hayallerinizin veya isteklerinizin peşinden gitmenize engel olacak kadar önemli sebepler olmadığını fark edersiniz. Bu da sizi pişmanlığa, ah keşke diye ağlamalara ve depresyona sürükleyebilir. Nereden mi biliyorum? Bütün hayatım bundan ibaret. Elbetteki söylediğim şeyleri herkes yaşadı ve bunu size önceden söylemiş olan en az bir iki kişi vardır. Ancak bütün hayatınız yanlış tercihler yüzünden keşkelerle dolu olunca.. bu cümleyi nasıl bitireceğimi bilemedim.

Hayaliniz neyse peşinden gidin. Oturupta onların mucizevi bir şekilde size gelmesini beklemeyin. Zaman çok tehlikeli ve bizi umursamadan çok ama çok hızlı bir şekilde akıyor. Bir bakmışsınız başkalarının istediği şekilde yaşanmış koskacaman bir hayat geçirmişsinizdir ve aslında yapmak istediğiniz hiçbir şeyi yapamamışsınız. Hiçbir zaman geç değildir. Ancak bazen baştan başlamak için cesarete ve güce ihtiyacınız vardır. Ben korkularımın ve zayıflıklarımın içine gömüldüğüm için bunlara sahip değilim. Sadece oturdum ve onların bana gelmesini bekliyorum. Çabalamadan hiçbir şeyin gerçekleşmediğini bilmeme rağmen..