Ne yapacağım konusunda kararsızım..
Kendimi çokça yalnız hissediyorum. Sahip olduğum çok güzel dostluklar, imkanlar var. Lakin artık hiçbir şey beni mutlu edemiyor. Kahkahalar atarken biran da aslında pek de mutlu olmadığımın farkına varıyorum. Hayatımda eksik bir şeyler var veya mutluluğa öylesine doydum ki artık hiçbir şey beni mutlu etmeye yetmiyor. Yeni dostluklara veyahut farklılıklara ihtiyacım var, ama onların bana ihtiyacı var mı acaba? Aklıma yapabileceğim onlarca şey geliyor. Yapabileceğim yeni şeyler araştırıyorum, bilgi ediniyorum, planlıyorum.. ama bir türlü gerçekleştiremiyorum. Farklı şeyler yapmak istiyorum ancak bir yanımda hiçbir şey yapmadan öylece oturup duvarları seyre dalıp asla gerçekleşemeyecek şeyleri hayal etmek istiyor ki tercihim her zaman ikinciden yana oluyor. Düşlediğim hayallerin gerçekleşemeyeceğinin farkına varınca ise mutsuzluk ve umutsuzluk tekrardan bütün bedenimi sarmalıyor. Ardından tekrar ilk seçeneğe yöneliyorum ve yeniden araştırıyorum, bilgi ediniyorum, planlıyorum.. ama yine gerçekleştiremiyorum. Yine bir şekilde vazgeçiyorum veyahut karasız kalıyorum. Şu boktan döngüden bir türlü kurtulamıyorum. Kuyruğunu yiyen yılan misali sürekli aynı şeyleri yapıyorum ve bundan kurtulamıyorum.
Koskaca bir kalabalık içerisinde yapayalnız kalırsın ya hani, işte ben uzun süredir bu ruh hali içerisindeyim. Yapayalnız, umutsuz, mutsuz ve sıkkın. Sahi bundan kurtulabilmek için ne yapmalı? Çabalamalı mı yoksa boş verip mutsuzluğu izlemeli mi? Bilemiyorum. Sanırım çokça kararsız ve mütemadiyen yalnızım.
melle. rêveur